Hoezo geen stukje. Dit is een ijzersterk stukje, balsem voor de ziel voor alle mede-moeders. Soms denk ik ook, hoe ben ik zo geworden, vroeger was ik anders, meer laissez faire, relaxter. Waarom grijpt alles me nu zo aan, waarom is het nooit rustig.
Als moeder kun je alleen terug naar de cirkel van invloed die je nu hebt. Die band. Je kind. Die krentenbol. Laatst zei iemand tegen me: als moeder/vader zit je in de drukste tijd van je leven. Het hielp mij om dat meer te accepteren.
Laat de rest van de wereld maar even vechten tegen de wereldpolitiek. Wij hebben het al druk genoeg met de meest gezonde omgeving voor onszelf en onze kinderen te creeren, zodat die hopelijk later niet zulke megalomaniaken worden. En daar is écht niets egoïstisch aan.
Dankjewel 🙏 Ja het is heel overzichtelijk om in die cirkel van invloed te blijven. Dat wil ik ook aan de ene kant. Maar aan de andere kant heb ik ook de behoefte om 'in de wereld' te zijn. Maar je zegt het mooi. Accepteren helpt een hoop. En ik ben het 100% met je eens dat een goeie liefdevolle opvoeding de basis is van een betere wereld.
Herken ik compleet! Die balans is lastig, zeker als ze heel klein zijn, en het is ook net zo logisch dat je dat mist. Weet in ieder geval, dat het heel herkenbaar is, hopelijk geeft dat steun in momenten dat het even allemaal teveel wordt. Liefs!
Oh Paulien, dat voelt echt niet goed! Ik heb met je te doen, zoveel geven, geven, en geven... Laat de wereldproblemen maar even voor wat ze zijn. Jouw 'zijn' (lichaam, geest, ...) geeft aan dat wat zelfzorg nu hoognodig is. En troost je... deze week heb je dus blijkbaar wél een stukje geschreven. Over hoe het soms is om een alleenstaande moeder te zijn. Dank om dit te delen.
Hoezo geen stukje. Dit is een ijzersterk stukje, balsem voor de ziel voor alle mede-moeders. Soms denk ik ook, hoe ben ik zo geworden, vroeger was ik anders, meer laissez faire, relaxter. Waarom grijpt alles me nu zo aan, waarom is het nooit rustig.
Als moeder kun je alleen terug naar de cirkel van invloed die je nu hebt. Die band. Je kind. Die krentenbol. Laatst zei iemand tegen me: als moeder/vader zit je in de drukste tijd van je leven. Het hielp mij om dat meer te accepteren.
Laat de rest van de wereld maar even vechten tegen de wereldpolitiek. Wij hebben het al druk genoeg met de meest gezonde omgeving voor onszelf en onze kinderen te creeren, zodat die hopelijk later niet zulke megalomaniaken worden. En daar is écht niets egoïstisch aan.
Dankjewel 🙏 Ja het is heel overzichtelijk om in die cirkel van invloed te blijven. Dat wil ik ook aan de ene kant. Maar aan de andere kant heb ik ook de behoefte om 'in de wereld' te zijn. Maar je zegt het mooi. Accepteren helpt een hoop. En ik ben het 100% met je eens dat een goeie liefdevolle opvoeding de basis is van een betere wereld.
Herken ik compleet! Die balans is lastig, zeker als ze heel klein zijn, en het is ook net zo logisch dat je dat mist. Weet in ieder geval, dat het heel herkenbaar is, hopelijk geeft dat steun in momenten dat het even allemaal teveel wordt. Liefs!
Dit herken ik 100%- wat PRACHTIG geschreven ♥️
Dankjewel 🙏🔥💪
Heel herkenbaar, dank voor het benoemen. Ik voel het.
Je hebt helemaal gelijk 😭😭😭
Alle voor mij super-herkenbare struggles heb je op de beste manier verwoord! Petje af :)
Dankjewel 🙏
Inderdaad, prachtig geschreven én herkenbaar. Ik denk steeds weer... het is een fase, het is een fase, ... en zo doe je maar voort als moeder.
Ach, die fases... 🤪🤯😵💫🥴😅
Oh Paulien, dat voelt echt niet goed! Ik heb met je te doen, zoveel geven, geven, en geven... Laat de wereldproblemen maar even voor wat ze zijn. Jouw 'zijn' (lichaam, geest, ...) geeft aan dat wat zelfzorg nu hoognodig is. En troost je... deze week heb je dus blijkbaar wél een stukje geschreven. Over hoe het soms is om een alleenstaande moeder te zijn. Dank om dit te delen.