Zal ik dat eens uitleggen? Laten we er even bij gaan zitten! Wil je een biertje? Mannen hebben van nature de neiging om te dirigeren, te pronken met kennis en bezit. Dat alles om te laten zien dat ze hun zaken onder controle hebben. Dat ze kunnen ‘providen’. Voor zichzelf in de eerste plaats natuurlijk. Maar eventueel ook voor hun nageslacht. En voor degene die dat nageslacht kan produceren. En nu we het daar toch over hebben: wist je dat die diepe, rasperige roffel van mijn Porsche 911 veroorzaakt wordt door de motorconfiguratie? Kijk, je hebt cilinders hè, en die kun je in een V-vorm plaatsen, maar ook…
Wat een goed stuk Paulien. Ik deel deze ergernis. Een keer was een kennis van me heel lang aan het woord en toen keek hij mij aan: nou moet jij iets vertellen. Ik reageerde perplex, ik antwoorde dat hij iets zou kunnen vragen. Maar blijkbaar was dat heel lastig, want het gesprek was meteen ten einde. Hij kon daar niets mee. Het gaf mij het gevoel dat ik Totaal Niet Interessant was.
Al realiseerde ik me gelukkig op tijd dat dit toch echt niet het geval was. Hij heeft het vast nooit geleerd, om geïnteresseerd te zijn. En wij als vrouwen worden juist heel erg geleerd om de ander het podium te gunnen. Ik ben blij te lezen dat ik me dit soort dingen niet in beeld, en dat jij het ook zo ervaart. En die ongemakkelijke stilte te laten vallen in zo'n geval.. moet ik ook echt eens durven.
Heel leuk stuk, en zeer herkenbaar! Zoveel situaties dat ik me op een gegeven moment opdringerig voel, zoveel vragen als ik afvuur. Maarja, beter dan die ongemakkelijke stilte… Opvullen die hap, leuke sfeer creeren.
Herkenbaar. Misschien is je ook opgevallen dat mannen in vergaderingen gesloten of manipulatieve vragen stellen waarop ze het antwoord al menen te kennen. Open vragen stellen en het antwoord daarop ook willen horen is voor veel mensen moeilijk door allerlei vooronderstellingen. Gelukkig zijn er wel een aantal goede mannelijke interviewers die het wel kunnen onder wie Eus, Pieter van der Wielen en Tim de Wit. Dank voor je duidelijke stuk.
Heel herkenbaar je stuk! Vanuit mijn werk als psycholoog ben ik ook heel erg gewend om alleen maar vragen te stellen. Dat is mijn core business! En zat er ook al jong in, vanuit nieuwsgierigheid. Daardoor heb ik soms te hoge verwachtingen van anderen (en bv ook mijn partner): zij kunnen dat toch ook!? Maar nee, niet iedereen is daar even goed in. Gelukkig weet ik nu beter dat het niet (altijd) om desinteresse gaat, maar vaak onvermogen. En dat er andere manieren zijn om te laten zien dat je de ander waardeert of interessant vindt. Maar soms blijft het irritant :)
Zal ik dat eens uitleggen? Laten we er even bij gaan zitten! Wil je een biertje? Mannen hebben van nature de neiging om te dirigeren, te pronken met kennis en bezit. Dat alles om te laten zien dat ze hun zaken onder controle hebben. Dat ze kunnen ‘providen’. Voor zichzelf in de eerste plaats natuurlijk. Maar eventueel ook voor hun nageslacht. En voor degene die dat nageslacht kan produceren. En nu we het daar toch over hebben: wist je dat die diepe, rasperige roffel van mijn Porsche 911 veroorzaakt wordt door de motorconfiguratie? Kijk, je hebt cilinders hè, en die kun je in een V-vorm plaatsen, maar ook…
[ Om misverstanden te voorkomen: ;-) ]
Hahahaha ohhh cilinders, hm-hm vertel
Wat een goed stuk Paulien. Ik deel deze ergernis. Een keer was een kennis van me heel lang aan het woord en toen keek hij mij aan: nou moet jij iets vertellen. Ik reageerde perplex, ik antwoorde dat hij iets zou kunnen vragen. Maar blijkbaar was dat heel lastig, want het gesprek was meteen ten einde. Hij kon daar niets mee. Het gaf mij het gevoel dat ik Totaal Niet Interessant was.
Al realiseerde ik me gelukkig op tijd dat dit toch echt niet het geval was. Hij heeft het vast nooit geleerd, om geïnteresseerd te zijn. En wij als vrouwen worden juist heel erg geleerd om de ander het podium te gunnen. Ik ben blij te lezen dat ik me dit soort dingen niet in beeld, en dat jij het ook zo ervaart. En die ongemakkelijke stilte te laten vallen in zo'n geval.. moet ik ook echt eens durven.
Laat maar horen die krekels.
Heel leuk stuk, en zeer herkenbaar! Zoveel situaties dat ik me op een gegeven moment opdringerig voel, zoveel vragen als ik afvuur. Maarja, beter dan die ongemakkelijke stilte… Opvullen die hap, leuke sfeer creeren.
Herkenbaar. Misschien is je ook opgevallen dat mannen in vergaderingen gesloten of manipulatieve vragen stellen waarop ze het antwoord al menen te kennen. Open vragen stellen en het antwoord daarop ook willen horen is voor veel mensen moeilijk door allerlei vooronderstellingen. Gelukkig zijn er wel een aantal goede mannelijke interviewers die het wel kunnen onder wie Eus, Pieter van der Wielen en Tim de Wit. Dank voor je duidelijke stuk.
Heel herkenbaar je stuk! Vanuit mijn werk als psycholoog ben ik ook heel erg gewend om alleen maar vragen te stellen. Dat is mijn core business! En zat er ook al jong in, vanuit nieuwsgierigheid. Daardoor heb ik soms te hoge verwachtingen van anderen (en bv ook mijn partner): zij kunnen dat toch ook!? Maar nee, niet iedereen is daar even goed in. Gelukkig weet ik nu beter dat het niet (altijd) om desinteresse gaat, maar vaak onvermogen. En dat er andere manieren zijn om te laten zien dat je de ander waardeert of interessant vindt. Maar soms blijft het irritant :)
Eens, niet iedereen gaat het makkelijk af. Toch zie je vaak wel het verschil tussen ongemak/onvermogen en gewoon een Lul zijn
Haha ja daar zeg je wat. Er zijn ook nog gewoon lullen.